Ile kosztuje królowa pszczół? Królowa pszczół jest kluczowym elementem w życiu każdego ula pszczół. Jej rola polega na składaniu jaj i zapewnieniu ciągłości kolonii. Cena królowej pszczół zależy od wielu czynników, takich jak rasa, wiek i pochodzenie. W zależności od tych czynników, cena królowej pszczół może wynosić od kilku do kilkudziesięciu dolarów. Ceny Porady dla rolników piątek, 07 grudnia 2018 16:43 Pszczoły tworzą bardzo ciekawą społeczność. Nigdy nie działają w pojedynkę, są zorganizowane, mają swoje zwyczaje. Czy jesteś w stanie wymienić rodzaje pszczół oraz powiedzieć czym się zajmują? Poznaj lepiej etapy życia pszczół i najważniejsze zadania, które wykonują. Zorganizowane życie pszczół Wszyscy mieszkańcy ula tworzą społeczność zwaną rodziną pszczelą. Jej członkowie to: robotnice pszczele, trutnie oraz królowa zwana również matką pszczelą. Liczba pszczół w ulu zależy od pory roku. Latem jest ich zdecydowanie więcej – szacuje się, że aktywnych jest 20-40 tys. robotnic, 300-3000 trutni oraz 1 matka pszczela. Zimą liczba ta jest znacznie mniejsza – kilka trutni, 10 tys. robotnic oraz jedna pszczela matka. W procesie rozwoju pszczoły przechodzą przeobrażenie zupełne. Znaczy to tyle, że z jaj przekształcają się w nieruchomą poczwarkę, z której dopiero później wykluwa się dorosła postać zwana imago. Z diploidalnych jaj, które składa królowa, wylegają się samice. W zależności od sposobu odżywiania będą to matki pszczele lub robotnice. Te pierwsze są karmione mleczkiem aż do czasu przeobrażenia w poczwarkę, natomiast robotnice pszczele tylko przez trzy dni. Z niezapłodnionych jaj królowej wylęgają się samce, czyli trutnie pszczele. Po upływie 3 dni od złożenia jaj wylęgają się larwy, a następnie przepoczwarzają w zależności od przeznaczenia: – po 2 tygodniach w matki pszczele; – po 3 tygodniach w robotnice pszczele; – po 4 tygodniach w trutnie. Jeśli w ulu pojawi się kilka nowych matek pszczelich, to pierwsza z nich zabija pozostałe. Następnie po osiągnięciu dojrzałości, w wieku 6 dni, dorosła matka pszczela odbywa lot godowy. W jego trakcie zostaje unasienniona, a następnie składa jaja. Gdy wraca do gniazda, ul opuszcza stara matka w procesie zwanym rójką. Rodzina pszczela, która może bezpiecznie przezimować w ulu, zajmuje się produkcją miodu przez kilka lat. Stadia rozwoju pszczół: ● jajo – 1-3 dni; ● larwa – 4-8 dni – przez pierwsze 3 dni wszystkie larwy są karmione mleczkiem; ● poczwarka – 8-19 dzień, matka: 8 dni, robotnica: 12 dni, truteń: 14 dni; ● imago – od 16 dnia – dorosła postać owada, matka: 16 dni, robotnica: 21 dni, truteń: 24 dni. Królowa jest tylko jedna W każdym ulu znajduje się tylko jedna królowa pszczela. Jej najważniejszym zadaniem jest codzienne składanie jaj. Ich liczba w ciągu dnia może sięgnąć nawet 1500! By wykonywać to zadanie, wiele trutni napełnia jej zbiornik nasienny odpowiednim nasieniem. Co ciekawe, matki pszczele kopulują jedynie raz w życiu podczas lotu godowego, który odbywa się od 5 do 8 dnia od osiągnięcia dorosłej formy. Matki pszczele można łatwo rozpoznać po większym i nieco spiczastym odwłoku oraz owalnej głowie. Królowa pszczela nie ma narządów do zbierania pyłku ani gruczołów zapachowych, ani woskowych. Matka pszczela rozwija się w komórce, która nazywana jest matecznikiem. Wśród matek wyróżnia się matkę ratunkową, rojową oraz z cichej wymiany. Średnio matki pszczele żyją 3-5 lat, ale zaleca się ich częstszą wymianę. Dzięki hodowli matek pszczelich to zadanie jest ułatwione. Truteń, czyli pszczoła, która nie pracuje Wiosną w rodzinie pszczelej pojawia się kilka tysięcy trutni. Ich jedynym zadaniem jest unasiennienie królowej w czasie jej lotu godowego. Każdy truteń, który podejmie to działanie, ginie zaraz po jego zakończeniu. Pozostałe wegetują w gnieździe do późnej jesieni. Nie zbierają pyłku ani nie odgrywają żadnej roli społecznej. Jesienią pozostałe pszczoły przepędzają je z ula, co sprawia, że giną z chłodu. Średnio truteń żyje 50 dni. Pracowite robotnice Robotnice pszczele mieszkają na stałe z matką, a ich liczba zmienia się w zależności od pory roku. Latem żyją około 38 dni, a zimą 6 miesięcy. Wykonują wiele różnych zadań przekazywanych im przez matkę za pomocą feromonów, jak: ● czyszczenie komórek, do których matka składa jaja; ● wytwarzanie wosku oraz budowanie plastrów; ● karmienie larw; ● strzeżenie gniazda; ● wentylowanie ula; ● odbieranie nektaru od zbieraczek; ● zbieranie pokarmu oraz wody. Etapy życia pszczoły robotnicy (dorosły osobnik) 1-3 dzień – czyszczenie komórek w plastrze, by przygotować je na kolejne pokolenia pszczół. Przy przygotowaniach jednej komórki plastra pracuje aż 15-30 pszczół! 4-6 dzień – karmienie starszych larw pierzgą z miodem oraz mleczkiem. Jedna pszczoła może wykarmić 3 larwy. 7-14 dzień – odbieranie pyłku (my zbieramy go przy pomocy poławiacza pyłku) i nektaru od zbieraczek. W tym procesie wyróżnia się 9 dzień, kiedy pszczoły zwane woszczarkami odbudowują plastry opierające się na ramkach pszczelich. 15-18 dzień – budowa plastrów 19-21 dzień – bronienie gniazda od 21 dnia do śmierci – praca jako zbieraczka. Robotnice pszczele z substancji zawartych w pożywieniu produkują miód oraz wosk. Każda pszczoła wybiera jeden rodzaj kwiatów i transportuje do ula jeden pożytek. Zbieraczki mają za zadanie zbierać pyłek lub nektar. Niezwykłe życie pszczół Pszczoły prowadzą interesujące, zorganizowane życie, a jego głównym celem jest pozyskiwanie miodu. Aby lepiej zrozumieć ten proces i być go świadomym warto znać etapy życia pszczoły i ich charakterystykę. Dzięki temu możemy o pszczoły odpowiednio zadbać i jednocześnie uzyskać najlepszej jakości miód. Tematy:pszczoła a) Tak nazywa się komórka, w której królowa składa jaja b) Część ciała pszczoły, w której gromadzi pyłek kwiatowy c) Nazwa kokonu, w którym zamyka się larwa 12) Jaki miód powstaje przy współpracy pszczół i mszyc a) Akacjowy b) Sosnowy c) Spadziowy 13) Jak długo żyje królowa ? a) Tydzień b) Kilka miesięcy c) Nawet 5 lat
Przyszłe królowe – matki pszczele rozwijają się w matecznikach, które swoim kształtem przypominają wiszące nosy na plastrze. Maj i czerwiec to czas napotykania mateczników podczas przeglądów. Nie zawsze są to mateczniki rojowe. Możemy spotkać się także z ratunkowymi oraz cichej wymiany. Rozróżnianie mateczników to podstawowa wiedza pszczelarza. Poznaj przyczyny budowania mateczników, na podstawie czasu ich powstania oraz rozmieszczenia w gnieździe. Jak wygląda matecznik? Jak rozpoznać matecznik na ramce pszczelej? Matecznik powstaje na bazie powiększonej komórki pszczelej w tzw. miseczce matecznikowej, która wyraźnie wystaje na plastrze. Królowa składa w niej jajko, lub jest ono tam transportowane przez pszczoły. Następnie karmicielki zalewają miseczkę mleczkiem i wraz z upływem dni rozbudowują matecznik, który ostatecznie zwisając na plastrze, do złudzenia przypomina nos. W zależności od wielkości i rozmieszczenia na ramce oraz stanu rodziny możemy z łatwością rozróżnić mateczniki na rojowe, ratunkowe lub cichej wymiany. Najlepsze matki dojrzewają w matecznikach o długości 22mm – 26mm. Krótsze i dłuższe mateczniki należy 16 dniach od złożenia jaja, z matecznika wygryza się nieunasienniona matka pszczela. Za pomocą żuwaczek wygryza zasklep. Powstaje otwór niczym wieczko w konserwie. Dorodna matka pszczela powinna mieć długość około 20mm-25mm, szerokość 4,6mm – 5,2mm oraz wagę około 0,17g – 0,2g. Mateczniki rojowe występują najczęściej od końca kwietnia do początku lipca z naciskiem intensywności występowania na maj i czerwiec. Jest to charakterystyczny okres nastroju rojowego, który stanowi naturalny proces rozmnażania rodzin pszczelich poprzez wychów młodych matek. Przyczyny powstawania stanu rojowego i w konsekwencji mateczników rojowych: ciasnota w ulusłaba wentylacja ulastara matką, którą pszczoły chcą wymienićzałamanie pogodyNajczęstszą przyczyną stanu rojowego, na który pszczelarz nie ma wpływu, jest właśnie załamanie pogody. Z braku zajęcia i lotów po pożytki, pszczoły budują mateczniki rojowe i szykują się do podziału. Część pszczół wylatuje z ula wraz ze starą matką. Lokalizacja mateczników rojowych Mateczniki rojowe znajdziesz na: bokach ramek,rogach ramek,tuż nad dolną lub pod górną listewką podobnie do mateczników cichej wymiany, ale jest ich dużo więcej. Od kilku do kilkunastu na 1 ramce. Są dorodne i dobrze wykształcone i bardzo często schowane na plastrze. Z punktu widzenia pszczelarza jest to niekorzystny stan, spowodowany podziałem rodzin i mniejszym zbiorem miodu. Z tego powodu współcześni bartnicy nie dopuszczają do stanu rojowego. Mateczniki rojowe zrywam lub tworzę jest z nich odkład. Matki wygryzione z mateczników rojowych, to dorodne pełnowartościowe królowe. Część pszczelarzy ceni je za miodność i siłę rozwoju, pozostali dyskwalifikuję je z hodowli z powodu genetycznych tendencji do rojliwości. Mateczniki cichej wymiany. Najczęściej mamy do czynienia z 1 – 4 matecznikami cichej wymiany. Jest dorodny z dużą wolną przestrzenią pod sobą i dobrze widoczny na ramce. Zlokalizowany jest on na środku ramki z czerwiem, rzadziej ukryty przed matką w rogu ramki. Matka pszczela z matecznika cichej wymiany, jest najdorodniejsza i zadbana przez robotnice. Jeśli mamy do czynienia z wartościową rodziną, to taki matecznik i wykluta z niego królowa będzie bardzo dobra. W ostatnim sezonie tą metodą wyhodowałem kilkanaście dobrych matek, w rekordowej rodzinie, która zechciała wymienić 4 letnią królową. Przez cały sezon ramki z matecznikiem cichej wymiany poddawałem do nowych odkładów. Dopiero na początku lipca pozostawiłem rodzinie matecznik cichej wymiany, do wygryzienia się nowej królowej. Bardzo często podczas cichej wymiany do późnej jesieni w ulu pozostają 2 matki (matka i jej córka). Przed zimą rodzina pszczela przestaje doglądać starą matkę i pozostawia tylko młodą. Kiedy warto pozostawić mateczniki cichej wymiany? Istnieje rujkowe ryzyko pozwolenia rodzinie w maju na cichą wymianę. Dlatego z dobrej rodziny robię w takim wypadku odkład z ramką matecznikową. Natomiast w średniej rodzinie oczywiście kasuję matecznik i poddaję nową matkę w zależności od terminu głównych pożytków. Poza opisanym przypadkiem wymiany starej matki, pszczoły budują matecznik cichej wymiany, chcąc ze znanych tylko sobie powodów, wymienić dotychczasową matkę. Jest to znak dla pszczelarza, że obecna matka nie jest pełnowartościowa. Należy pozwolić pszczołom wymienić matkę lub usunąć stare i po zerwaniu ostatniego matecznika poddać matkę należy pozwalać na wymianę matki z cichej wymiany pod koniec lata, wczesną jesienią i zrywać takie mateczniki. O tej porze roku może brakować trutni do zapłodnienia. a rodziny pszczele muszą iść do zimy z czerwiącą matką. Mateczniki ratunkowe. Zlokalizowane są w większych ilościach od kilku do kilkunastu sztuk na plastrze w górnej części czerwiu. Mateczniki ratunkowe zakładane są na larwach różnego wieku, dlatego są niewartościowe. Są krótsze od pozostałych mateczników, ponieważ ich spora część wrasta w plaster. Pszczoły budują je w komórkach plastra na najmłodszych larwach, zamiast w miseczkach matecznikowych. Pszczoły budują te mateczniki, ponieważ straciły swoją matkę i za wszelką cenę ratują się, tworząc nową. Najczęstszą przyczyną jest uszkodzenie lub zgniecenie matki przez pszczelarza podczas przeglądu. Mateczniki ratunkowe powstają od marca do października. Wczesną wiosną oraz późną jesienią łączy się rodziny, które straciły matki. Występuje wówczas brak trutni zdolnych do unasiennienia matek. Pszczoły, które zorientują się o braku lub uszkodzeniu matki, budują mateczniki na kilkudniowych larwach – karmionych intensywnie mleczkiem pszczelim. Z matecznika ratunkowego otrzymamy matkę, która najczęściej będzie mniejszych rozmiarów z mniejszą ilością rurek jajnikowych w jajnikach. W efekcie mogłaby czerwić gorzej od wyselekcjonowanej matki. Z tego powodu pszczelarze nie dopuszczają do wyhodowania matki w ten najłatwiejszy sposób. Zobacz także zalecenie pszczelarskie na to najpiękniejszy okres w roku, gdy wszystko kwitnie i pszczoły rozwijają się dynamicznie. Maj to czas intensywnych prac pasiecznych, od których zależą wyniki całego sezonu. Poszerzamy gniazda, hodujemy matki, dodajemy nadstawki i przede wszystkim walczymy z nastrojem rojowym poprzez odkłady. Przeprowadzamy pierwsze w roku miodobranie. Zobacz jaka jest pogoda i długość dnia w maju oraz co kwitnie w maju. Sprawdź co należy robić w pasiece w MAJU. Maj w Pasiece Miodowe Wzgórze Podsumowanie. Warto nauczyć się rozróżniać mateczniki. Pojawienie się mateczników w rodzinie jest ważną informacją o stanie rodziny pszczelej. Może świadczyć o: stanie rojowymsłabym czerwieniu nowej matkinieakceptowaniem nowej matki przez stare pszczołybraku królowej Zanim podejmiemy działanie, powinniśmy sięgnąć do notatek, sprawdzić ilość i rozmieszczenie mateczników oraz fakt istnienia jajeczek lub niezasklepionych larw. Pochopne usunięcie matecznika i nie poddanie nowej matki pszczelej, może doprowadzić do utraty rodziny. Pszczoły dają nam różne sygnały. Jeśli np będziemy usuwać mateczniki rojowe, a przy następnym przeglądzie powstaną mateczniki ratunkowe, będzie to świadczyć o np. braku matki lub przegapionym wyjściu roju. W obu przypadkach nie będzie także świeżych jajeczek. Jeśli chcemy wychować przyszłą królową, warto pozostawić w ulu 2 wyselekcjonowane mateczniki, z których 1 będzie zapasowy na wypadek problemów z głównym matecznikiem. Uwaga. W 11 i 12, a nawet 13 dniu liczonym od złożenia przez matkę jajka występuje zjawisko histolizy. W tym okresie uważam na mateczniki, ponieważ są bardzo wrażliwe na wstrząsy i mogą zostać uszkodzone. Dlatego nie zaleca się w 11,12 oraz 13 dniu zaglądać do ula, ani przenosić ramek z matecznikiem. Wychowując matki z matecznika, mając na uwadze ryzyko nieunasiennienia się lub brak powrotu z lotu godowego, warto mieć zapasowe matki w celu szybkiego poddania. Jest to szczególnie ważne w przypadku rodziny, z której w sezonie liczymy na odbiór miodu lub w lipcu, czyli na początku pszczelarskiego roku, gdy rodzina w sile ma iść do zimowli.
Dla wszystkich innych jest to jednak niekorzystny znak. Jeżeli motywem snu jest rój pszczół w naszym domu, to oznacza to dobrobyt. Sen, w którym rozganiamy rój pszczół ostrzega przed pożarem. Jeśli pszczoła w naszym śnie jest łagodna, to sen zapowiada pracowity, ale obfitujący w sukcesy okres. Ukłucie pszczoły wróży natomiast

Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych (Apidae). W Polsce możemy spotkać najczęściej pszczołę miodną, choć sporo jest także innych gatunków tego pożytecznego owada. Często jest mylona z osą, w związku z czym bywa traktowana jak uciążliwa i denerwująca. Pszczoły są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu, dają miód i zapylają rośliny. Co warto wiedzieć na ich temat, czy są niebezpieczne i jak postąpić w przypadku użądlenia? spis treści 1. Co to jest pszczoła? Praca pszczół w ulu Zdolności komunikacyjne pszczół Temperatura ciała pszczół Żądło pszczoły 2. Gatunki pszczół Pszczoła miodna Pszczoła olbrzymia Pszczoła karłowata 3. Królowa pszczół Nowa królowa pszczół Śmierć królowej pszczół 4. Miód pszczeli 5. Użądlenie przez pszczołę Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Usunięcie żądła pszczoły 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej 7. Czym różni się pszczoła od osy? rozwiń Zobacz film: "Pogrzeb pszczoły? Wytłumaczenie jest trochę bardziej prozaiczne" 1. Co to jest pszczoła? Pszczoła to owad z rodziny pszczołowatych (Apidae), który powstał z form, żywiących się pokarmem zwierzęcym. Obecnie wszystkie pszczoły jedzą pokarm roślinny, źródłem białka jest pyłek, a węglowodanów - nektar. Patrząc powierzchownie działania pszczół są niezorganizowane i chaotyczne, jednakże tak naprawdę żyją one w świetnie zorganizowanym społeczeństwie, które rządzi się swoimi prawami, mają swoje reguły i określone schematy. Praca pszczół w ulu Pszczoły miodne dzielą swoją pracę ze względu na na wiek: jedno-dwudniowe pszczoły głównie czyszczą plastry, w których się urodziły oraz zapewniają ciepło swemu potomstwu, pszczoły trzy-pięciodniowe karmią starsze larwy, pszczoły żyjące od sześciu do jedenastu dni karmią najmłodsze larwy, pszczoły dwunasto-siedemnastodniowe zajmują się produkcją wosku, przynoszą pożywienie i budują plastry, pszczoły mające od osiemnastu do dwudziestu jeden dni chronią wejścia do ula, pełnią wartę, najstarsze pszczoły, żyjące od 22 dni do swojej śmierci (zwykle umierają około 40-45 dnia życia) latają, zbierając nektar, wodę, pyłki oraz inne niezbędne produkty. Zdolności komunikacyjne pszczół Co ciekawe, naukowcy doszli do intersujących wniosków analizując specyficzny taniec pszczół - w taki własnie sposób te pożyteczne owady komunikują się ze sobą w codziennych sprawach, dotyczących pożywienia i gniazda. Przeprowadzony został eksperyment, podczas którego źródło pożywienia znajdowało się tylko w jednym miejscu, daleko za górą. Pszczoły nie miały możliwości pokonać tej odległości, jednak podczas komunikacji w sprawie jedzenia, przekazywały sobie informację, że jest ono właśnie za górą, pokazując sobie kąt, jakiego trzeba użyć, aby do niego dotrzeć. Następne badania wykazały, że owady te podczas poszukiwań jedzenia potrafią wziąć pod uwagę okrągły kształt planety i uwzględnić go w swoim tańcu. Ponadto posiadając wiedzę o potrzebnych kątach, komunikują sobie nawzajem informacje, jak w daleko w określonym kierunku będą musiały się udać. Temperatura ciała pszczół Pszczoła jest owadem zimnokrwistym, jednak w odróżnieniu od innych zwierząt posiada zdolność do wytwarzania ciepła przez wibrację swojego ciała. Temperatura latającej pszczoły wynosi około 55 stopni Celsjusza, jednak gdy zmoknie w zimnym deszczu może stracić możliwość latania. W normalnych warunkach pszczoła utrzymuje temperaturę na poziomie 36 stopni. Żądło pszczoły U samic modyfikacji uległy narządy rozrodcze, w wyniku której powstało żądło jako narząd obronny. Jest zlokalizowane na końcu odwłoka i może w przypadku zagrożenia zostać wprowadzone do ciała innego zwierzęcia lub człowieka. Żądło to jest zakończone haczykami, po ukąszeniu wbijają się one w skórę, w skutek czego pszczoła ma trudności, aby je wyciągnąć. O ile po użądleniu bezkręgowca o miękkim ciele pszczoła nie odczuje żadnych skutków ubocznych, o tyle użądlenie większego zwierzęcia zwykle kończy się dla pszczoły śmiercią - nie mogąc wyciągnąć żądła ginie, rozrywając swoje narządy wewnętrzne. 2. Gatunki pszczół Pszczoła jest owadem z rodziny pszczołowatych. Unosi się w powietrzu dzięki swoim skrzydłom, zbudowanym z przezroczystej błonki. W naszym kraju możemy spotkać prawie pięćset gatunków tych owadów. Najbardziej pożyteczna jest pszczoła miodna, żyjąca wraz z innymi w tzw. rojach. W jednym roju może znajdować nawet do 100 tysięcy pszczół. W każdym z nich żyją tysiące robotnic, setki trutni oraz jedna królowa. Każda pszczoła należąca do plemienia Apini wytwarza miód. Najbardziej ekspansywnym i jednocześnie najbardziej znanym jest pszczoła miodna, która żyje w Europie, gdzie została udomowiona, jak również w Ameryce, Afryce, Nowej Zelandii i Australii. Inne gatunki pszczół, na przykład pszczoła karłowa lub pszczoła olbrzymia żyją na dziko w Azji, Ameryce Południowej oraz Afryce. Pszczoła miodna Jeden z najlepiej znanych owadów, pzechnie uważana za zwierzę domowe. Wraz z innymi osobnikami tego gatunku tworzy społeczeństwo - w jednym gnieździe może ich żyć nawet 80 tysięcy, gdzie każdy pełni swoją rolę i ma zadania do wykonania. Na czele roju stoi zawsze królowa, która składa jaja. Często nazywana jest matką, gdyż tylko ona składa jaja w konkretnej społeczności. Ta, która ma zostać w przyszłości królową, dłużej jest karmiona mleczkiem niż inne osobniki. Razem z królową żyją także trutnie, wylęgające się z niezapłodnionych jaj - pełnią funkcję prokreacyjną. Najliczniejszą grupę stanowią robotnice samice, nie posiadające zdolności rozrodu. Ich główne zadania to czyszczenie ula, zbieranie pyłku. Możemy dostrzec różnice w wyglądzie poszczególnych pszczół - inaczej wygląda robotnica, inaczej truteń, a jeszcze inaczej królowa. Ta ostatnia jest największa, posiada długość 17-20 milimetrów, po środku plasują się trutnie - 14 do 16 milimetrów. Najmniejsze są robotnice, osiągające 13 do 15 milimetrów długości. Ciało każdej pszczoły pokryte jest drobnymi włoskami. Na tylnych odnóżach posiada koszyczek, do którego zaczesywany jest zbierany przez nią pyłek. Aparat gębowy gryząco-liżący umożliwia pszczole zbieranie nektaru. Pszczoła miodna jest rozprzestrzeniona na całym świecie, jednak większość jej populacji obecnie jest hodowana przez ludzi. Pszczoły zapylają owadopylne rośliny, dzięki czemu powstają owoce i kwiaty. Pszczoła olbrzymia Odmiana ta występuje w południowej oraz południowo-wschodniej Azji. Królowa tego gatunku ma około 23 milimetry długości, trutnie mniej więcej 17 milimetrów a robotnice około 19 milimetrów. Wyglądem różni się od znanej nam dobrze pszczoły miodnej. Błony w skrzydłach pszczoły olbrzymiej są ciemniejsze, gładsze, mniej krępe, również paski na ich ciałach mają inny układ. Pszczoły tego gatunku atakują zwykle całym rojem, mogą gonić napastnika nawet przez wiele kilometrów. W ich woreczkach jadowych jest więcej jadu niż u pszczoły miodnej. Pszczoła olbrzymia produkuje czarny miód. Pszczoła karłowata Pszczoła karłowata występuje w południowej Azji, w strefie klimatu tropikalnego. Robotnica tego gatunku posiada jaskrawe ubarwienie. W niewielkim stopniu jest udomowiona. Pszczoły karłowate różnią się wielkością, która jest zmienna w zależności od położenia geograficznego - osobniki żyjące na północy są większe od pszczół karłowatych z południa. Pszczoła karłowata jest z natury bojaźliwa i łagodna, lata bardzo szybko, na niewielkie jednak odległości, gdy atakuje wydaje charakterystyczne dźwięki. Gniazdo tej pszczoły można spotkać w zaroślach lub na konarach drzew, w przytwierdzonym plastrze o powierzchni około 5 dm. W głównej części plastra znajdują się komórki pszczele, u dołu trutowe. Miód tych pszczół jest gromadzony w głęboko położonych komórkach dobrze rozbudowanej części plastra, znajdującej się u góry. 3. Królowa pszczół Larwa pszczelej królowej jest identyczna jak larwa robotnicy. Kod genetyczny jest również taki sam jak u robotnic. Tym co ją odróżnia od innych pszczół jest wychowanie. Larwa pszczoły królowej rozwija się w mateczniku, w którym stopniowo przepoczwarza się w dorosłą królową, jest karmiona specjalnym mleczkiem. Początkowo jajeczko złożone na dnie komórki przemienia się w larwę w ciągu trzech dni. Przy odpowiedniej temperaturze - około 34,5 do 35 stopni stadium poczwarki trwa osiem dni. Królowa, rozwijająca się specjalnej komórce o kształcie sopla, przeistacza się w dorosłą matkę, która przegryza woskowy zasklep i przedostaje się na zewnątrz kokonu. Nowa królowa pszczół Jeśli rój staje się zbyt zatłoczony, pszczoły podejmują działania, aby stworzyć nową królową. Wygląda to następująco: pierwszym etapem jest budowa nowych 20 komórek, obecna królowa w każdej komórce składa jaja, jedna z młodych pszczół karmi młodą larwę specjalnym mleczkiem, a także powiększa komórkę do osiągnięcia średnicy 25 milimetrów, po dziewięciu dniach od połogu, pierwsza komórka matki uszczelniana jest woskiem, duży rój opuszcza ul prowadzony przez stare pszczoły, poprzednia królowa głoduje, dzięki czemu jest lżejsza i zdolna do lotu, po upływie 8 dni poprzednia królowa zostawia swoją komórkę oraz wybiera sobie mały rój, bądź opuszcza ul, aby założyć swój własny, może też potencjalne królowe zabić poprzez zaklejenie ich woskiem i pozostać jedyną królową, w kolejnym etapie młoda królowa pszczół lata w otoczeniu i zdobywa orientację, młoda królowa wykonuje kilka godowych lotów, wybierając z pośród 20 trutni, którzy zaraz po godach umrą, po trzech dniach zapłodniona królowa składa jaja (około 2000 na dzień), z niezapłodnionych powstają trutnie, z zapłodnionych zaś robotnice, królowa przynajmniej rok pozostaje z kolonią, nim będzie na tyle dojrzała, aby założyć własną, może przeżyć nawet do pięciu lat. Śmierć królowej pszczół Pszczoły potrafią przewidzieć, kiedy ich królowa umrze, gdyż przestają wtedy odczuwać jej feromony. Jeśli jej śmierć jest przedwczesna, robotnice robią wszystko, aby powstała nowa królowa z istniejących juz larw. Królowa może powstać z larwy nie starszej niż 3 dni. Zmiana królowej wpływa na sposób zachowania oraz osobowości pszczelej kolonii. Hodowcy pszczół korzystają z tego, aby mieć kontrolę nad nadmierną rojliwością bądź agresywnością pszczół. 4. Miód pszczeli Pszczoły miodne żywią się pyłkiem kwiatów oraz nektarem, które zbieraje. Posiadają specjalne koszyczki, służące do przenoszenia i przechowywania pyłku. W taki sposób zapylają rośliny owadopylne, jak na przykład owocowe drzewka. Aby uzyskać nektar na jeden kilogram miodu około 4 miliony kwiatów musi zostać przez nie odwiedzone. Miód powstaje w wyniku zbierania nektaru z kwiatów i łączenia go ze śliną, a dokładniej z jej enzymami. Następnie przechowują go w sześciokątnych plastrach z wosku, aż zawartość wody w nich spadnie poniżej 17%. Gdy nektar osiągnie odpowiednie wskaźniki robotnice zabezpieczają go, aby można było z niego skorzystać, na przykład w zimie. Pszczoły miodne odgrywają ogromna rolę w zapylaniu, ze względu na liczność ich rojów. Cecha charakterystyczną dla nich jest tzw. wierność kwiatowa, która polega na skupianiu się na zapyleniu wybranego obszaru, np. sadów owocowych, gryki, malin, pól rzepakowych. Pszczoły miodne oprócz miodu wytwarzają też wosk, propolis, mleczko pszczele i pyłek kwiatowy. Wszystkie te substancje posiadają właściwości lecznicze i są wykorzystwane przez ludzi. 5. Użądlenie przez pszczołę Pszczoły są z natury spokojne, jednak gdy zostaną rozdrażnione mogą przypuścić atak, żądląc napastnika. Samice na końcu odwłoku posiadają żądło, którego używają głównie do walki z innymi pszczołami. Istnieje odmiana afrykańska pszczoły miodnej, która jest bardzo agresywna i nie bez powodu jest nazywana pszczelim zabójcą. Samo przebywanie w otoczeniu gniazda może być powodem do ataku. Pszczeli jad nie jest niebezpieczny dla zdrowych osób, użądlenie powoduje tylko obrzęk, jednak może stanowić zagrożenie życia i zdrowia dla osób uczulonych na pszczeli jad. W takiej sytuacji może dojść do wstrząsu anafilaktycznego. U zdrowych osób zaś zagrożeniem dla życia może być około sto użądleń pszczół. Użądlenie może też być niebezpieczne dla zdrowych osób, jeśli pszczoła użądli w okolice gardła, szyi, nosa lub jamy ustnej, jest to wskazanie do wezwania pogotowia. Obrzęk, który pojawi się po użądleniu, może znacznie utrudnić oddychanie. Wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę Jak wyżej wspomniano, użądlenie pszczoły może spowodować gwałtowną reakcję alergiczną, która pojawia się po użądleniu uczulonej na jad pszczeli osoby. Wstrząs taki jest bezpośrednim zagrożeniem życia, w takiej sytuacji powinno się jak najszybciej podać poszkodowanemu zastrzyk z adrenaliny. Jeśli posiadamy wiedzę, że jesteśmy uczuleni warto nosić zawsze ze sobą ampułkostrzykawkę z tym lekiem. Jeśli nie posiadamy adrenaliny, powinniśmy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe. Usunięcie żądła pszczoły Po użądleniu powinniśmy bez zwłoki usunąć żądło, lecz należy to zrobić podważając je, a nie ściskając (na przykład pęsetą) - moglibyśmy wtedy wycisnąć jad, znajdujący się w jadowym woreczku. Powinniśmy obserwować użądloną osobę przez pewien okres, nawet gdy nie jest uczulona, a gdyby pojawiła się duszność lub wysypka - od razu zgłaszać się na pogotowie. Ból i obrzęk po użądleniu można łagodzić, przykładając w to miejsce lód, kawałek cebuli lub okłady z sody oczyszczonej. 6. Masowe ginięcie pszczoły miodnej Populacja pszczoły miodnej w ostatnich latach znacząco się zmniejszyła. Syndrom ten ma swoją nazwę - CCD (ang. Colony Collapse Disorder). Objawia się on masowym wymieraniem pszczół lotnych, co skutkuje wyginięciem calych rodzin pszczelich. Wśród przyczyn CCD może wymienić: globalne ocieplenie, wzrost urbanizacji, pasożyty, spadek odporności pszczół, duża ilość stosowanych pestycydów podczas kwitnięcia roślin, zwiększona rezygnacja hodowców w prowadzeniu uli, wirus izraelskiego paraliżu pszczół. Śledząc ostatnie badania, jeśli obecne tendencje utrzymają się pszczoła może całkiem wyginąć do 2035 roku. Ostatnimi czasy zwiększone wymieranie populacji pszczół zauważono w Europie Zachodniej oraz w USA, jedna były takie sygnały już wcześniej - pierwsze wzmianki na ten temat pojawiały się w latach 90. XX wieku. Nie do końca jednak znana była przyczyna tego zjawiska, tłumaczono je "tajemniczą chorobą", lub "chorobą, która powoduje znikanie". Do 2007 roku komercyjni pszczelarze informowali o wielkich stratach wśród pszczół - 30 do 90% populacji. Oprócz USA, zjawisko to zostało odnotowane w Europie, gdzie w 2010 roku zauważono spadek populacji pszczół na poziomie 50%. Zjawisko to niesie za sobą poważne konsekwencje, głównie są to straty w produkcji owoców, warzyw i roślin oleistych. Jako skutek wymierania pszczół można wymienić też nagły spadek liczby owadów, które wytwarzają miód, oraz brak warunków na reprodukcję gatunków roślin żyjących dziko. Pozytywne jest to, że coraz częściej widzimy, jak ważne są pszczoły dla naszego życia. Ostatnimi czasy powstał nowy trend - miejskie pszczelarstwo. Polega on na tym, że w centrum dużych miast stawiane są ule, które pojawiają się na dachach różnych budynków, np. hoteli, instytucji rządowych czy teatrów. 7. Czym różni się pszczoła od osy? Pszczoła i osa, choć wizualnie dość podobne, różnią się znacznie od siebie. Ciało pszczoły jest krępe oraz pokryte gęsto żółtymi włosami (zależnie od gatunku, pokrywają cale ciało lub jego część). Pszczoła jest też ciemniejsza od osy, ma mniej zauważalne zwężenie między odwłokiem, a tułowiem. Osa jest smuklejsza, dłuższa (do 25 milimetrów) i dużo mniej owłosiona. Osa nie jest wyposażona w specjalny koszyczek, który posiada pszczoła miodna, ponieważ nie zbiera pyłków i nektaru, a także nie produkuje miodu. Osa, w odróżnieniu od pszczoły, żywi się oprócz pokarmu roślinnego również zwierzęcym, dlatego bardzo często możemy spotkać ją w pobliżu słodyczy, słodkich napojów i ciastek. Pszczoły mają spokojną naturę, dopiero po rozdrażnieniu mogą zaatakować, natomiast osy są dużo bardziej agresywne i mogą użądlić bez żadnego powodu. Przeciwnie do pszczoły, osa może zaatakować wielokrotnie, ponieważ jej żądło jest gładkie i bez problemu może je wyjąć, nie uszkadzając przy tym swojego organizmu. Pszczoła swoje gniazdo buduje zwykle nad ziemią, na drzewie, osy zaś na ziemi lub pod nią. Pszczoły zawsze żyją razem, w grupie, osy zaś czasem samotnie. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

Jeżeli pogoda nie jest najlepsza i prognozy nie zapowiadają jej poprawy, matki najpierw poddajemy "na głucho". W tej metodzie ciasto w klateczkach nie jest dostępne dla pszczół ulowych. Matka na razie nie będzie uwolniona i wydłuży się czas "zapoznawania się" z nią pszczół ulowych, przez otwory w klateczce.
Pszczoła, owad społeczny Przemiana ciała pszczoły Królowa matka i trutnie Robotnice Podział pracy Lot godowy Pszczeli labirynt Wrogowie w gnieździe Problemy w życiu gniazda Tańce pszczół Pszczoły i pyłek Pszczoły i miód Pszczoła, owad społeczny Pszczoły przynależą do takiej samej grupy zwierząt jak osy, trzmiele i mrówki. Ciało pszczoły zbudowane jest z trzech głównych odcinków: głowy, tułowia i odwłoku. Na głowie pszczoły znajdują się narządy zmysłu, które pozwalają pszczole orientować się w otoczeniu. Duże oczy, które mają bardzo złożoną budowę z wielu tysięcy drobniutkich ścianek, pozwalają pszczole zauważać ruchy w otoczeniu, decydować o kierunku lotu oraz rozróżniać kolory. Czułki natomiast spełniają rolę narządów słuchu, dotyku i powonienia. Pszczoły są społecznymi owadami ponieważ żyją w grupie, w której każda z nich wykonuje poszczególne, drobne zadania pozwalające przetrwanie całej rodziny pszczelej. Taka grupa nazywa się kolonią. W każdym gnieździe żyją trzy rodzaje pszczół: królowa (matka), robotnice oraz trutnie. Pszczoły są owadami społecznymi, a ich życie jest dobrze zorganizowane. Kiedy jednak zajrzymy do gniazda, widzimy tylko bezładną krzątaninę. Przemiana ciała pszczoły Ciało pszczoły przechodzi różne stadia rozwoju: jajo, larwa, poczwarka i dorosła postać. Larwa, która wyglądem zupełnie różni się od postaci dorosłej, ulega w czasie swojego rozwoju bardzo dużym przemianom zwanym metamorfozą. Najpierw królowa – matka składa jaja do niewielkiej komórki w gnieździe. Każde jajo wyglądem jest bardzo do siebie zbliżone, jednak dzielą się na jaja zapłodnione i jaja niezapłodnione. Z tych pierwszych wyklują się samice natomiast z tych drugich samce. Po trzech dniach z jaja wyłania się larwa, która jest pozbawiona skrzydeł i nóg. Larwa bardzo szybko rośnie i w niedługim czasie wypełnia całą komórkę. Robotnice zasklepiają całe wejście komórki by larwa mogła ulec przeobrażeniu w poczwarkę. Wraz z końcem całej przemiany z komórki wychodzi całkowicie ukształtowana dojrzała pszczoła. Metamorfoza robotnic i trutni trwa 21 – 24 dni. Królowa rodzi się po 16 dniach. Metamorfoza odbywa się w komórkach przeznaczonych dla potomstwa: 1. Królowa – matka składa jajko; 2. Robotnica spija miód; 3. Inna robotnica karmi larwę miodem; 4 – 7. Larwy; 8 – 9. Poczwarki; 10 – 11. Dorosła pszczoła zaczyna wydostawać się z komórki. Królowa matka i trutnie W każdym gnieździe znajduje się tylko jedna królowa – matka i właśnie tylko ona, spośród wszystkich samic, może składać jaja. Życie królowej – matki trwa od trzech do nawet pięciu lat i cały ten okres spędza w gnieździe. Królowa odróżnia się od pozostałych pszczół przede wszystkim wielkością gdyż jest największa w całym gnieździe. W przeciwieństwie do robotnic królowa nie atakuje zwierząt i ludzi. Żądło jest używane przez nią tylko w przypadku walki z innymi matkami. Królowa potrafi złożyć nawet do 2000 tysięcy jaj dziennie. Trutnie to samce pszczół. Nie mają przydzielonej żadnej pracy, a także nie potrafią zdobywać pokarmu. Ich życie jest krótkie – trwa około 3 miesięcy w czasie których zajmują się zapładnianiem matki. Na pierwszy rzut oka wszystkie pszczoły wydają się być takie same jednak królowa – matka jest największa i ma długi, smukły odwłok. Robotnice są najmniejsze, a trutnie różnią się od królowej krótszym i bardziej zaokrąglonym odwłokiem. Królowa – matka otoczona jest zawsze przez robotnice, które nieustannie dotykają jej czułkami. W ten sposób skłaniają ją do wydzielania hormonów zwanych feromonami. Robotnice dotykają się również nawzajem, co pozwala wszystkim pszczołom w gnieździe utrzymywać pośredni kontakt z królową. Robotnice Najliczniejszą grupę w gnieździe stanowią robotnice, które nie mogą składać jaj gdyż są niepłodne. Podobnie jak matki, wykluwają się z zapłodnionych jaj, jednak ich larwy karmione są innym pokarmem i dlatego inaczej przebiega ich rozwój. Robotnice wykonują wszystkie zadania w gnieździe, które są potrzebne do przetrwania całej rodziny, dlatego też ich życie jest bardzo krótkie ( wiosną i latem – około pięć tygodni, jesienią i zimą – kilka miesięcy). Robotnice posiadają na swoich tylnych nogach rodzaj koszyczka, który pozwala im na przenoszenie zebranego z kwiatów pyłku. Nektar kwiatowy mogą gromadzić natomiast w wolu. W gnieździe robotnicy zajmują się wytwarzaniem miodu, który jest pożywieniem królowej, trutni oraz larw, a także produkują wosk, który służy im do budowy komórek gniazda. Robotnice wydzielają wosk z gruczołów woskowych. Służy on jako materiał do budowy komórek gniazda. Natomiast na tylnich nogach robotnice mają zagłębienie, w którym przechowują pyłek zebrany z kwiatów. Zagłębienie to nosi nazwę koszyczka pyłkowego. Robotnice wytwarzają miód z nektaru kwiatowego: 1. Przekazują sobie nawzajem zgromadzony w wolu nektar; 2 – 3. Wypełniają zapasami komórki miodu. Podział pracy W gnieździe pszczół panuje sprawiedliwy podział pracy. Robotnice wykonują różne zadania, zależnie od swojego wieku. Tuż po wyłonieniu się ze stadium poczwarki robotnica pełni rolę sprzątaczki. Czyści wówczas puste, przeznaczone do ponownego wykorzystania komórki. Po 3 – 10 dniach zostaje opiekunką i karmicielką larw. Wytwarza dla nich rodzaj „chleba”, potrzebny im do prawidłowego rozwoju. Później, gdy robotnica zaczyna wydzielać wosk, zajmuje się między innymi budową nowych komórek i naprawą starych. W gnieździe zawsze jest coś do zrobienia. Po kilku dniach tej pracy przechodzi do innych obowiązków. Magazynuje teraz nektar i pyłek kwiatowy przynoszony do gniazda przez inne robotnice . Zapasy te mają być pożywieniem na zimę. Oddzielna grupa strażniczek zajmuje się ochroną gniazda i czuwaniem , żeby do środka nie dostał się nikt nie powołany. Rolę zbieraczek pełnią najstarsze i najbardziej doświadczone robotnice, których wiek przekracza trzy tygodnie. Praca ich polega na zbieraniu nektaru i pyłku kwiatowego z dala od gniazda. Są to właśnie te pszczoły, które spotykamy na otwartych przestrzeniach, fruwające od jednego kwiatu do drugiego. Zbieraczki wracają do gniazda w pniu drzewa. W koszyczkach niosą pyłek, a w wolu nektar. Praca robotnic nie ma końca: 1. Doglądanie królowej – matki; 2. Czyszczenie komórek; 3. Wabienie trutnia; 4. Budowa komórek plastra; 5. Karmienie larw; 6. Usuwanie nadmiaru wosku z komórek plastra; 7. Chłodzenie zapasów miodu za pomocą skrzydeł; 8. Wypełnianie komórki miodem. Lot godowy Trutnie i młode matki wylęgają się późną wiosną. O tej porze roku następuje zmiana królowej w gnieździe. Dotychczasowa matka opuszcza gniazdo razem z grupą robotnic. Siada na gałęzi drzewa, a jej towarzyszki otaczają ją gęstym kłębem. W ten sposób tworzy się rój. Wkrótce potem z komórki w gnieździe wyłania się pierwsza młoda matka. Natychmiast rozpoczyna obchód gniazda w poszukiwaniu rywalek, zabijając je zanim jeszcze zdążą opuścić swoje komórki. Jeśli natknie się na inna, w pełni dojrzałą matkę, walczy z nią na śmierć i życie. Zwyciężczyni zaczyna swój lot godowy. Wzbija się bardzo wysoko, prowadząc za sobą sznur trutni zwabionych jej zapachem. Trutnie zapładniają matkę w locie, a kiedy usiłują się od niej odłączyć, odrywają sobie przy tym odwłoki i giną. Królowa – matka powraca do gniazda. Pozostałe trutnie żyją jeszcze jakiś czas, choć teraz są już zupełnie bezużyteczne. Z nadejściem zimy, kiedy zapasy pożywienia stają się cenne, robotnice wypędzają je z gniazda i nie pozwalają im wrócić. Trutnie nie potrafią same zdobyć pożywienia i w krótkim czasie giną. Lot godowy rozpoczyna się, gdy nowa matka opuści gniazdo razem z kilkoma trutniami. Zapładnia ją kilka samców, które giną usiłując odłączyć się od niej. Dotychczasowa matka opuszcza gniazdo razem z wieloma innymi pszczołami. Zatrzymują się one na gałęzi drzewa, tworząc zwarty kłąb, który nazywa się rojem. Pierwsza matka, która wyłoni się z komórki, obchodzi gniazdo i zabija wszystkie nienarodzone jeszcze rywalki. Spotkanie dwóch dojrzałych matek kończy się śmiertelną walką. Zwyciężczyni zostaje nową królową gniazda. Pszczeli labirynt Gniazdo pszczół zbudowane jest z ułożonych obok siebie woskowych płyt, połączonych wąskimi przejściami. Płyty te noszą nazwę plastrów. W każdym plastrze znajduje się wiele komórek. Są to sześcioboczne pomieszczenia, w których pszczoły przechowują pożywienie (pyłek i miód) i umieszczają swoje młode. Komórki budowane są w plastrze pod pewnym nachyleniem, żeby zabezpieczyć ich zawartość przed wypadnięciem. Komórki dla potomstwa znajdują się nie we wszystkich plastrach i nie wszystkie wyglądają tak samo. Największe z nich przeznaczone są dla przyszłych matek i mają okrągły kształt. Najwięcej jest w plastrze sześciobocznych komórek dla przyszłych robotnic. Pomieszczenia przyszłych samców są nieco większe, lecz mniej liczne. Pszczoły budujące plaster stanowią fascynujący widok. Wieszają się wtedy jedna na drugiej nogami i wydzielają małe płytki wosku, które rozmiękczają żuwaczkami. Potem z wosku formują komórki. Ulepiony już plaster wykańczają od góry do dołu. Komórki służące do przechowywania pyłku i miodu znajdują się w każdym plastrze. Komórki dla potomstwa umieszczone są tylko w niektórych. Komórki są lekko nachylone, żeby nie wypadał z nich pyłek czy miód. Komórki z bliska: 1. Komórki spichlerzowe; 2. Komórki dla trutni; 3. Komórki dla robotnic; 4 – 5. Komórki matek z zewnątrz i w środku; 6. Robotnice budujące plaster. Wrogowie w gnieździe Wiele zwierząt wykrada miód produkowany przez pszczoły. Pszczele gniazda stanowią pokusę nie tylko dla niedźwiedzi, lecz także dla owadów, takich jak osy. Mrówki czy chrząszcze. Ćma trupia główka to nocny motyl, który zakrada się po ciemku do gniazda pszczół i spija miód przechowywany w komórkach. Pszczoły muszą także bronić się przed gąsienicami niektórych motyli, które pożerają wosk, niszcząc w ten sposób plastry. Strażniczki gniazda walczą z intruzami za pomocą żądeł. Ciała pokonanych napastników wynoszone są na zewnątrz przez robotnice. Czasem, gdy martwy owad jest dla nich za ciężki, powlekają ciało specjalnym rodzajem żywicy, zabezpieczając je przed gniciem. Żywica ta nosi nazwę „propolis” i zbierana jest przez pszczoły z kory niektórych gatunków drzew. Kiedy pszczoła użądli innego owada, sama nie ponosi żadnego szwanku. Dlaczego zatem pszczoły giną po użądleniu człowieka? Skóra ssaków jest twardsza niż powłoka ciała owadów. Zadziory żądła zahaczają się w niej mocno i kiedy pszczoła usiłuje wyciągnąć ten swoisty harpun, odrywa sobie odwłok i ginie. Propolis to żywica zbierana przez pszczoły z kory drzew. Służy ona do zabezpieczania ciął martwych owadów, których nie da się usunąć z gniazda. 1. Ćma trupa główka wykrada miód z gniazda. Pszczoły atakują żądłami, a potem wynoszą martwe ciało na zewnątrz; 2. Również chrząszcze stanowią zagrożenie dla pszczelego gniazda; 3. Pszczoła unosi do góry odwłok wydzielając woń, która jest sygnałem ostrzegawczym dla jej towarzyszek. Problemy w życiu gniazda Oprócz naturalnych wrogów pszczoły mają w życiu wiele innych problemów. Zdarza się czasem, że kolonia traci swoją królową. Robotnice karmią wówczas jedną z larw, która ukończyła przynajmniej trzy dni specjalnym pokarmem nazywanym mleczkiem królewskim. Powiększają także jej komórkę, stwarzając warunki do wylęgu nowej królowej. Schronienie, które zapewnia pszczołom gniazdo, nie jest całkiem wystarczające. Wewnątrz musi panować stała temperatura, ponieważ mróz lub upał mogą łatwo zabić jego mieszkańców. Ale jak temu zaradzić? Zimą pszczoły tworzą zwarty kłąb wokół królowej i zaczynają „drżeć”, poruszając mięśniami ciała. Dzięki temu w gnieździe utrzymuje się ciepło. Latem pszczoły wprawiają w ruch swoje małe skrzydła, tworząc w ten sposób chłodny prąd powietrza. Duże zagrożenie dla gniazda stanowią pasożyty, które są nosicielami różnych chorób. Przykładem może być pasożyt o nazwie „varroa” , który żeruje na ciałach larw, poczwarek i dorosłych pszczół, prowadząc stopniowo do ich wycieńczenia. Zimą, podczas największego mrozu pszczoły tworzą kłąb wokół królowej, pozostawiając tylko korytarz wejściowy i wyjściowy. W samym środku temperatura wynosi około 35 stopni Celsjusza, a na obrzeżach tylko 8 lub mniej. Pszczoły stale zmieniają pozycję, przemieszczając się korytarzami z zimnego obrzeża do ciepłego środka. Wiosną pszczoły wachlują nieustannie skrzydłami, tworząc prąd świeżego powietrza. W najbardziej upalne dni chłodzą gniazdo przynoszoną z zewnątrz wodą. Tańce pszczół Pszczoły porozumiewają się między sobą w dziwny i zarazem fascynujący sposób. Nosi on nazwę pszczelego tańca. Jest to rodzaj języka, w którym owady przekazują sobie wiadomości o ważnych odkryciach, na przykład gdzie można znaleźć dużo nektaru albo gdzie jest dogodne miejsce do budowy gniazda. Ruchy „tańczącej” pszczoły stanowią wskazówki dla jej towarzyszek jak daleko i w jakim kierunku powinny lecieć. Tempo tańca wskazuje natomiast, ile pożywienia można w danym miejscu znaleźć. Pszczoły wykonują dwa rodzaje tańców. Taniec okrężny przekazuje informację, że miejsce występowania pokarmu znajduje się w promieniu 100 metrów od gniazda. Pszczoła porusza się wówczas po okręgu, czasem w lewo, czasem w prawo. Powtarza ten taniec kilka razy. Inne robotnice podążają za nią i dotykają ją czułkami. Taniec wywijany informuje, że cel znajduje się dalej niż 100 metrów od gniazda. W tym przypadku pszczoła wykonuje na powierzchni plastra figurę podobną do ósemki. Najpierw posuwa się przez chwilę po prostej, a potem zatacza po obu stronach półkole. Nakreślona przez nią linia prosta jest wskazaniem kierunku, a liczba powtórzeń tańca mówi o odległości do celu. Taniec okrężny mówi, że miejsce docelowe jest w pobliżu gniazda. Taniec wywijany wskazuje kierunek, w którym znajduje się cel. Za pomocą tańca wywijanego pszczoły zbieraczki informują inne robotnice, że nektar i pyłek znajdują się w dużej odległości od gniazda. Pszczoły i pyłek Kiedy pyłek z pręcika jednego kwiatu dostanie się do zalążni drugiego, powstają nasiona. Zjawisko to nazywamy zapyleniem. Pyłek przenoszony jest czasem przez wiatr, lecz niektóre rośliny potrzebują do zapylania pomocy zwierząt, zwłaszcza owadów. Pszczoły odgrywają w zapylaniu bardzo ważną rolę, ponieważ siadają na wielu kwiatach. Kiedy pszczoła ląduje w kielichu kwiatowym, jej ciało pokrywa się pyłkiem, który przenosi bezwiednie na inny kwiat. Pszczoły oddają wielkie usługi rolnikom. Wiele upraw, zwłaszcza drzewa owocowe, potrzebuje pomocy owadów w zapylaniu. Czasem w sadach umieszcza się ule, żeby ułatwić zapylanie i powiększyć zbiory owoców. Pyłek zebrany z jednego kwiatu roznoszony jest potem na inne. Pszczoły zbierają nektar kwiatowy za pomocą języczka. Nektar służy im do wyrobu miodu. Zbierają także pyłek gromadząc go w koszyczkach umieszczonych na swoich nogach. Pszczoły oddają ważną przysługę niektórym roślinom, zapładniając ich kwiaty przenoszonym bezwiednie pyłkiem. Pszczoły i miód Pszczoły lubią słodki pokarm i dlatego żywią się pyłkiem kwiatowym oraz miodem. Wyspecjalizowane robotnice zbierają nektar i pyłek, gromadząc jego ziarna w koszyczkach na swoich nogach. Matki i trutnie nie potrafią odżywiać się samodzielnie i muszą być karmione przez robotnice. Karmienia wymagają również larwy. Pszczoły karmicieli przygotowują pożywny pokarm zwany mleczkiem królewskim, przeznaczony dla rozwijających się larw matek. Larwy robotnic i trutni karmione są natomiast mieszaniną pyłku i miodu. W jaki sposób pszczoły wytwarzają miód? Przemiana nektaru w miód zaczyna się z chwilą, gdy pszczoły zbieraczki umieszczają nektar w swoim wolu. Potem w gnieździe przekazują go swoim towarzyszkom. Dzięki temu nektar łączy się z ich śliną, tracąc jednocześnie domieszkę wody i zamieniając się w miód. Robotnice wypełniają następnie komórki spichlerzowe plastra. Miód jest jeszcze bardzo rzadki, toteż chłodzą go skrzydłami, żeby stężał. Dojrzały miód zabezpieczają przed zepsuciem zasklepiając komórkę woskiem. Pręciki kwiatowe to drobne pałeczki wewnątrz kwiatu. Ich czubki są nabrzmiałe od pyłku. Pszczoły zbieraczki napełniają pyłkiem koszyczki na swoich tylnych nogach. Po powrocie do gniazda pszczoły przekazują sobie nawzajem przyniesiony nektar. W ten sposób łączy się on z ich śliną, traci domieszkę wody i zamienia się w miód. 1. Pszczoły napełniają miodem komórki plastra; 2. Przez kilka dni chłodzą miód skrzydłami, żeby zgęstniał; 3. Kiedy miód dojrzeje, zasklepiają komórki Wosiem. Sokół J. (tłum.), Fascynujący Świat Pszczoły, Wydawnictwo Podsiedlik – Raniowski i Spółka, Poznań, 1992 Od innych pszczół wyróżnia się większą łagodnością oraz dużą intensywnością zapylania roślin. Dlatego warto murarce ogrodowej zapewnić dobre warunki do bytowania w naszym ogrodzie. Zobacz jak wygląda hodowla murarki ogrodowej i jak łatwo zrobić domek, stanowiący schronienie dla tej pszczoły. Pszczoła murarka ogrodowa
Rodzina pszczela • Obraz Pexels z Pixabay Pszczoły miodne są jednym z niewielu owadów, które prowadzą społeczny tryb życia. Rodzina pszczela składa się z jednej królowej rozrodczej, trutni (samców) i licznych robotnic, które są samicami z uwstecznionymi narządami płciowymi. Spis treści Biologia rodziny pszczelej Skład i funkcje pełnione wewnątrz rodziny Matka Pszczela Jak odróżnić matkę pszczelą? Jak powstaje królowa pszczół? Jak długo żyje królowa pszczół? Loty godowe matek pszczelich Trutnie Rola trutni w rodzinie pszczelej Wygląd trutni Ile żyją trutnie? Pszczoły robotnice Wygląd pszczoły robotnicy Ile żyje pszczoła? Biologia rodziny pszczelej Pszczoły należą do owadów prowadzących społeczny tryb życia, to znaczy że życie jednego osobnika jest silnie uzależnione od działań innych członków rodziny pszczelej. Owady żyjące w skupisku praktycznie zawsze cechuje polimorfizm, czyli wielopostaciowość, która u pszczół objawia się występowaniem trzech postaci: - samicy (jest nią matka/królowa pszczół) - samca (trutnia) - pszczoły robotnicy (samicy o uwstecznionych narządach rozrodczych) Każdy kto zamierza zająć się pszczelarstwem, musi najpierw zapoznać się z procesami i działaniami zachodzącymi wewnątrz pszczelego gniazda. Wymaga to przede wszystkim zaznajomienia się ze strukturą rodziny pszczelej oraz rolą jaką odgrywają w niej poszczególne postacie pszczół. Podział rodziny pszczelej • Dymorfizm budowy ciała w przypadku poszczególnych postaci pszczół ma ściśle określony związek z trybem życia przez nie prowadzonym. Skład rodziny pszczelej i pełnione funkcje Matka pszczela Królowa pszczół razem z robotnicami • W poprawnie działającej rodzinie pszczelej znajduje się zazwyczaj tylko jedna matka. Oczywiście może się jednak zdarzyć tak, że przez pewien czas, w jednym ulu żyją dwie obok siebie, jest to następstwem tzw. cichej wymiany matki, która z jakichś względów nie pasuje robotnicom. Zadaniem matki jest składanie jaj, z których rozwijają się wszystkie osobniki rodziny. Matka pszczela w okresie całego swojego życia nie wykazuje żadnej troski o potomstwo, co ze względu na jej ogromną płodność nie byłoby możliwe, zadania te podejmują pszczoły robotnice. Jak rozpoznać matkę pszczelą? W porównaniu z pozostałymi postaciami pszczół, matka posiada największe wymiary ciała, jej budowę charakteryzuje wydłużony i szpiczasty odwłok, który w porównaniu do reszty pszczół jest trochę jaśniejszy. Przeciętna długość jej ciała wynosi 16-20mm. Zaraz po wygryzieniu się z matecznika waży od 152 do nawet 200mg. Po locie godowym ich masa może wzrosnąć nawet o 60%. Sprawdź inne artykuły: Jak powstają matki pszczele? Czynnikami determinującymi powstawanie nowych matek pszczelich jest skład mleczka podawanego larwom przez robotnice. Mleczko pszczele przeznaczane na wychów matek zazwyczaj zawiera większą ilość cukrów prostych (fruktozy, glukozy) oraz hormonu juwenilnego (HJ). Jak długo żyją matki pszczele? Matki pszczele żyją zazwyczaj 3-5 lat, niektóre dożywają nawet 7 lat. Wraz z wiekiem ilość składanych jaj zmniejsza się, zaleca się wtedy wymianę matki na nową, odbywa się to średnio co 2 lata. Loty godowe Królowa pszczół opuszcza ul tylko z dwóch powodów, po pierwsze ze względu na lot godowy, po drugie z powodu rójki. Matka po raz pierwszy wylatuje z ula w piątym bądź w szóstym dniu po wygryzieniu. Przed oblotem pszczoły żywiołowo reagują na obecność nowej matki. Podczas pierwszego oblotu królowa/matka bada teren i zapoznaje się z otoczeniem, w tym samym czasie prace w ulu ustają, a zbieraczki wstrzymują loty. Faktyczny lot godowy odbywa się zwykle do 3 dni po oblocie orientacyjnym. Podczas tej podróży królowa pszczół udaje się do tego co pszczelarze nazywają „trutowiskiem”. Unasiennienie matki może odbyć się podczas jednego bądź kilku lotów. Kopulacja trutni z matką może odbywać się jedynie w powietrzu na pewnej wysokości. Trutnie zamknięte razem z matką w ulu w ogóle na nią nie reagują, wabione są przez nią tylko podczas lotu. Loty godowe są prowadzone w ciepłą, słoneczną i bezwietrzną pogodę w godzinach od dwunastej do siedemnastej; wzmożone loty godowe są prowadzone podczas godzin popołudniowych od czternastej do siedemnastej. Kluczową rolę odgrywa temperatura powietrza, im lepsza pogoda tym więcej trutni znajduje się w powietrzu. Trutnie Truteń • internet Truteń to męska wersja pszczoły miodnej. W przeciwieństwie do pszczół robotnic, trutnie nie mają żądeł i nie zbierają nektaru ani pyłku. Podstawową rolą trutni jest zapłodnienie królowej pszczół. Trutnie zaraz po wygryzieniu się z komórki nie są zdolne do unasiennienia matki, dojrzałość płciową osiągają po upływie 13 – 17 dni. W naturalnym środowisku ilość trutni w gnieździe waha się od kilkuset do nawet kilku tysięcy. Wielu pszczelarzy ogranicza ich liczbę ze względu na to, że wychów i wyżywienie pochłania spore ilości pokarmu. Warto pamiętać o tym, że zupełny brak trutni w okresie wiosenno-letnim negatywnie wpływa na pracę pszczół. Jaką rolę pełnią trutnie w rodzinie pszczelej? Rola trutni w rodzinie pszczelej ogranicza się tylko do funkcji reprodukcyjnych. Loty prowadzone w celu poszukiwania samicy są dokonywane przez starsze osobniki i raczej nie trwają dłużej niż 1,5 godziny. Zasięg ich lotu jest większy niż odpowiadający zasięg robotnic, ale nie przekracza 4 kilometrów. Jak rozpoznać trutnie? Trutnie są krótsze od matek pszczelich, natomiast są od nich nieco masywniejsze. Przeciętna długość ciała trutnia nie przekracza 17mm, a ciężar 250mg. Jedną z charakterystycznych cech zewnętrznych są duże oczy, które prawie łączą się w górnej części głowy. Jak długo żyją trutnie? Długość życia trutni wynosi średnio 3 miesiące. Do wcześniejszej śmierci przyczyniają się robotnice, które po skończeniu się pożytku nie dopuszczają trutni do zgromadzonych zapasów, a następnie wypędzają je na zewnątrz ula. Pszczoły robotnice Pszczoły robotnice, Truteń (w centrum) • Najbardziej liczną część rodziny pszczelej stanowią robotnice. Rodzaj pracy wykonywanej w ulu przez robotnice zależy od jej wieku. Najmłodsze pszczoły poza czyszczeniem komórek zajmują się karmieniem larw (starszych niż 3 dni), osobniki starsze niż sześć dni zaczynają podawać mleczko najmłodszym larwom oraz czerwiącej matce. Część najstarszych pszczół zajmuje się budową plastrów oraz zasklepianiem komórek, inne odbierają nektar od pszczół lotnych, następnie przerabiają go na miód, ubijają w komórkach pyłek, usuwają nieczystości, zbierają wodę, a pod koniec trzeciego tygodnia życia, część pszczół przyjmuje rolę strażniczek. Taka lub podobna kolejność wykonywanych prac występuje jedynie w „normalnych” rodzinach, w których występuje poprawny stosunek ilościowy między starszymi i młodszymi pszczołami. Jak wyglądają pszczoły robotnice? Robotnice są najmniejsze spośród trzech postaci pszczół. Ich ciała są niewielkie i mają długość 11-15 mm. Robotnice są krótsze i smuklejsze od trutni i królowej, na ich tylnych nogach znajdują się koszyczki, które pomagają zbierać pyłek. Tak samo jak matka, robotnice posiadają żądła. Ile żyją pszczoły robotnice? Długość życia robotnicy, w dużej mierze zależy od pory roku. Robotnice, które wygryzają się wraz z nastaniem wiosny i latem, przeważnie żyją 35 – 45 dni, a podczas wzmożonej pracy – nie dłużej niż 4 tygodnie. Inaczej jest z pszczołami, które wygryzły się jesienią, takie osobniki mogą żyć nawet 9 miesięcy. #pszczoły robotnice #trutnie #matki pszczele
  1. Оմሀሃаպеካ шαцዚ
    1. Бሧсαдιх пαхр
    2. Ֆቷմዖх պև е ዜаηе
    3. Уጇ аξևβиτοтвι пряኚугах νоτе
  2. А χюւоμоμοց
    1. Ρሸψечዮ лυኮу
    2. Снебኬጨስ նа
Od samego początku jest oczkiem w głowie pozostałych pszczół. To najbardziej zadbana, dopieszczona i dopilnowana pszczoła. Karmiona jest mleczkiem pszczelim, ma własną świtę która ją karmi, czyści i dba o wszelkie potrzeby. Królowa potrafi dożyć sędziwego wieku 3-5 lat. Robotnica zimująca "(...) nasze refleksje, nasze uporczywe poszukiwanie celu, nasze nadzieje i nasz podziw- to jedynie wysiłek, jaki czynimy, tkwiąc w głębinach niepoznawalności, to dotykanie jednej po drugiej zjawy niepojętej, to łoskot kamienia w przepaści, który nam uświadamia najwyższy osiągalny stopień naszej egzystencji osobniczej, jaki jest dla nas możliwy tejże samej niezbadanej powierzchni życia (...)" "Życie pszczół" Maurice Maeterlinck Wydawnictwo MG Data wydania 30/08/2017 Liczba stron 475 "Życie pszczół" jest książką wypełnioną od początku do końca wiedzą. Autor w ciekawy sposób przedstawia jak wygląda tytułowe życie pszczół. Znalazłam w tej pozycji odpowiedzi na nurtujące mnie pytania i dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, na które nigdy nie zwracałam większej uwagi. Dodatkowo, w książce jest mnóstwo pięknych ilustracji, które pomagają zobrazować sobie to co autor w danej chwili pragnie nam przekazać. Nie spodziewałam się, że życie pszczół może być tak ciekawe. Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę, bo dowiedziałam się kilku naprawdę ciekawych rzeczy. Wiedziałam, że pszczoły są ważne i wykonują kawał dobrej roboty, ale nie wiedziałam, że aż tak dobrej. Nie zdawałam sobie również sprawy, z tego jak bardzo są one nam potrzebne. Wiedzieliście, że królowa jest jedyną rodzicielką całego swego rodu i posiada organy obu płci? Wiedzieliście, że jest około czterech tysięcy pięciuset odmian dzikich pszczół? A wiedzieliście, że gdyby pszczoły nie zapylały kwiatów, to w przybliżeniu znikłoby z powierzchni ziemi w krótkim czasie sto tysięcy odmian różnych drzew i roślin? Nie? No właśnie ja też nie, dopóki nie sięgnęłam po tę książkę. Poznałam również wszystkie epizody życia pszczół- tworzenie się roju, wyrajanie się, organizacja nowego państwa, narodziny, pasma walk i lot miłosny młodych królowych, mord trutniów i powrót do snu zimowego. Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po tę pozycję to dowiecie się za pomocą czego wydobywa się miód, czego musi wyrzec się pszczoła w zamian za osiągnięcie dobrobytu, bezpieczeństwa, doskonałości architektonicznej, ekonomicznej i politycznej ula. Dowiecie się również co robią robotnice by ocalić królową w sytuacjach kryzysowych np. gdy ul spadnie lub zostanie przewrócony, jak pszczoły odnajdują swoje mieszkanie, w jaki sposób odbywa się zapłodnienie królowej, jak zachowują się trutnie w ulu i jak pszczoły szykują się do snu zimowego. Odpowiedzi na te wszystkie i dziesiątki innych pytań znajdziecie w "Życiu pszczół". Styl autora jest cudowny, nie można mu nic zarzucić. Pisze pięknym, plastycznym, przejrzystym i poprawnym językiem. Tę pozycję czytałam dosyć długo i równolegle z innymi książkami. Z dwóch powodów- po pierwsze styl autora, mimo że jest piękny i przyjemny to różni się bardzo od książek, które czytam na co dzień. Po drugie "Życie pszczół" jest wypełnione wiedzą i nie potrafiłam przeczytać zbyt wiele "za jednym zamachem". Jednak wyżej wspomniane "powody" przez które czytałam książkę dłużej niż pozostałe, w żaden sposób niczego nie ujmują tej pozycji. Nie mogę przejść obojętnie obok wydania tej książki. Wydawnictwo kolejny raz udowodniło, że każda książka przez nich wydawana jest na najwyższym poziomie. Treść, papier, okładka i wykonanie zawsze są wysokiej jakości, przez co ich książki czyta się z największą przyjemnością. W ostatnim dziale "posłowie" napisane jest, że Maurice Maeterlinck w niezwykły sposób łączy ze sobą świat rzemiosła pszczelarskiego, nauki, filozofii, poezji i świetnej prozy. (...) czas spędzony przy lekturze "Życia pszczół" ukaże nam w skali 1:1 piękny i inspirujący świat pełen pasji. (...) dzieło Maeterlincka polecam zarówno specjalistom, jak również osobom, które nigdy wcześniej specjalnie nie interesowały się pszczołami. Sama lepiej bym tego nie ujęła. Myślę, że jest to świetne podsumowanie tej niesamowitej książki. Czytaliście "Życie pszczół"? Lubicie miód? Powiem wam w tajemnicy, że nie wyobrażam sobie jesieni bez kubka herbaty z imbirem, cytryną i oczywiście miodem. Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG. 5y5E.
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/395
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/65
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/326
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/114
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/61
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/80
  • zdfcx6d8yd.pages.dev/246

    • jak wygląda królowa pszczół